Mijn maag zit nog vol en ik stop al weer wat nieuws in mijn mond. Op het moment van eten is het lekker, maar vlak daarna krijg ik spijt. "Waarom heb ik dit opgegeten? Waarom blijf ik er nou niet van af?" Soms pak ik dan nog wat; het is tóch al verpest.
Een cirkel dat blijft bestaan.
Soms stap ik uit die cirkel; Ik beweeg dan meer, eet geen 'slechte' dingen. Een paar dagen gaat het goed en dan verdien ik wat 'lekkers', als beloning. "Één kan wel." Maar het blijft niet bij één. Mijn hersens worden weer getriggerd door de suikers en ik zit weer midden in de cirkel; terug bij af. Bewegen hoeft dan óók niet, het heeft tóch geen nut meer.
Nu ik dit zo opschrijf besef ik pas hoe zo'n kronkel dat is in mijn hoofd. "Het gaat niet goed met eten, dus ik hoef óók niet te bewegen..."
Tsja... Op dát moment klinkt het héél logisch. Nu ik het zo lees is het een slecht argument.
Frustratie, omdat ik weet dat ik van het eten af kán blijven. Frustratie, omdat ik het niet doe.
Wat ik er óók lastig aan vind, is dat eten en gezelligheid samen horen. Waar eten is, is gezelligheid. Waar gezelligheid is, is eten. Laat ik nou net van beide houden..
Ik voel me kwetsbaar om dit te delen, maar ik heb de hoop dat er iemand is die dit leest en de gouden tip heeft.
Dus: wie heeft dé manier gevonden om af te vallen (dat vol te houden is) en wil dit met mij delen?
PS: Ik wil wel graag vermelden dat ik blij met mezelf ben als persoon. Alleen ben ik íets te klein voor mijn gewicht. :)
PPS: Kom maar door met de reacties & deel mijn vraag met je vrienden; misschien kunnen zij mij helpen.
PPPS: Degene met de gouden tip krijgt een zak wortels van me.
Ellie
donderdag 22 juni 2017
dinsdag 6 juni 2017
In wat voor wereld leven wij?
Ik open de nieuwspagina en lees de koppen. De meerderheid gaan over de ellende in deze wereld. Ik ben blij als ik lees dat er een drukke ochtendspits was door regen; even wat luchtigs tussendoor.
In wat voor wereld leven wij? Er is dreiging van terreur, er worden aanslagen gepleegd, tieners worden vermist. En nog zóveel meer.
Een vriendin is bij Pinkpop geweest. Normaal stuur ik een bericht met: 'Veel plezier!'
Dit keer óók, maar nu heb ik eraan toegevoegd dat ze uit moet kijken.
In mijn onderbuik zat angst; wat als al die feestende, genietende mensen slachtoffers worden van een aanslag?
Ik wil daar helemaal níet over nadenken. En tóch doe ik het, onbewust.
Wat als er nóg meer meisjes verdwijnen? Hoe kunnen we de kinderen beschermen? Hoe blijven we rustig en laten we ons niet leiden door angst?
Ik wil op het nieuws horen dat de liefde heeft gewonnen. Dat de rust weer is teruggekeerd. Dat mensen hebben ingezien dat je met geweld niets oplost; Dat je met respect ver komt. Dat mensen met elkaar in gesprek gaan. Dat iedereen er mag zijn. Mensen elkaar knuffelen, in plaats van elkaar pijn te doen.
"En ze leefden nog lang en gelukkig..."
Deel dit bericht, als je vindt dat er een einde moet komen aan alle narigheid in de wereld. Het lijkt onhaalbaar, maar laten we sámen proberen om het sprookje uit te laten komen. We gaan ervoor zorgen dat de liefde wint. ❤
Ellie
In wat voor wereld leven wij? Er is dreiging van terreur, er worden aanslagen gepleegd, tieners worden vermist. En nog zóveel meer.
Een vriendin is bij Pinkpop geweest. Normaal stuur ik een bericht met: 'Veel plezier!'
Dit keer óók, maar nu heb ik eraan toegevoegd dat ze uit moet kijken.
In mijn onderbuik zat angst; wat als al die feestende, genietende mensen slachtoffers worden van een aanslag?
Ik wil daar helemaal níet over nadenken. En tóch doe ik het, onbewust.
Wat als er nóg meer meisjes verdwijnen? Hoe kunnen we de kinderen beschermen? Hoe blijven we rustig en laten we ons niet leiden door angst?
Ik wil op het nieuws horen dat de liefde heeft gewonnen. Dat de rust weer is teruggekeerd. Dat mensen hebben ingezien dat je met geweld niets oplost; Dat je met respect ver komt. Dat mensen met elkaar in gesprek gaan. Dat iedereen er mag zijn. Mensen elkaar knuffelen, in plaats van elkaar pijn te doen.
"En ze leefden nog lang en gelukkig..."
Deel dit bericht, als je vindt dat er een einde moet komen aan alle narigheid in de wereld. Het lijkt onhaalbaar, maar laten we sámen proberen om het sprookje uit te laten komen. We gaan ervoor zorgen dat de liefde wint. ❤
Ellie
vrijdag 2 juni 2017
Het platteland
Ik zat in de auto en kreeg een geur in mijn neus. Ik rook nog eens: vers gemaaid gras. Ik opende het raam en snoof een paar keer. Héérlijk!
Gisteren heb ik met een vriendin vier kilometer gewandeld door het bos en over de heide. In die duizenden meters zijn we maar een paar mensen tegen gekomen. Voor de rest dieren en de rust. Een pracht landschap en dat zó dichtbij. Ik verbaas me er iedere keer over hoe mooi het hier is. Elk seizoen geeft het landschap anders weer. Elk plaatje is mooi, stuk voor stuk.
De landerijen, boerderijen, de huizen in het dorp. De mentaliteit, het noaberschap. Hier op het 'platteland' is mijn thuis.
De stad vind ik ook leuk, hoor. Je kan daar zovéél zien, horen en ruiken. Er gebeurt zoveel om je heen, dat je niet weet waar je kijken moet.
Lekker winkelen, lunchen. De mensen -in verschillende soorten en maten-, fantastisch om te zien.
Vandaag ben ik ook even naar de stad geweest. Na een paar uren slenteren was ik er wel klaar mee. Ik wilde terug naar huis, naar de rust en de ruimte.
Maar waar ik vóóral naar verlangde, was de geur van het vers gemaaide gras.❤
Ellie
Gisteren heb ik met een vriendin vier kilometer gewandeld door het bos en over de heide. In die duizenden meters zijn we maar een paar mensen tegen gekomen. Voor de rest dieren en de rust. Een pracht landschap en dat zó dichtbij. Ik verbaas me er iedere keer over hoe mooi het hier is. Elk seizoen geeft het landschap anders weer. Elk plaatje is mooi, stuk voor stuk.
De landerijen, boerderijen, de huizen in het dorp. De mentaliteit, het noaberschap. Hier op het 'platteland' is mijn thuis.
De stad vind ik ook leuk, hoor. Je kan daar zovéél zien, horen en ruiken. Er gebeurt zoveel om je heen, dat je niet weet waar je kijken moet.
Lekker winkelen, lunchen. De mensen -in verschillende soorten en maten-, fantastisch om te zien.
Vandaag ben ik ook even naar de stad geweest. Na een paar uren slenteren was ik er wel klaar mee. Ik wilde terug naar huis, naar de rust en de ruimte.
Maar waar ik vóóral naar verlangde, was de geur van het vers gemaaide gras.❤
Ellie
Abonneren op:
Posts (Atom)