zaterdag 8 november 2014

Als het in de gehandicaptenzorg niks wordt, word ik filosoof

Tik tak, tik tak. De klok tikt door.

Wat ik net getypt heb is alweer geschiedenis.

Het gaat maar door, niks tegen te doen. Enige wat je kunt doen is je er aan over geven en het accepteren. Je mee laten vieren op het ritme van de tijd.

Wat je gaat  beleven is altijd een verassing. 
Ik ben van mening dat je het grotendeels in eigen hand hebt. Jíj kiest ervoor welke kant je op gaat. Jíj kiest ervoor of je op onderzoek gaat, of stil blijft staan.
Niks is goed of fout, als jij zelf de beslissing maar gemaakt hebt.
 
Je bent eigen baas over hoe jij je tijd wil benutten. Je hebt natuurlijk niet álles in de hand, maar de grote lijnen wel. Jij beslist hoe je met een situatie om gaat en hoe jij ergens op reageert. Dat kan een ander niet voor je doen.

Welk pad kies jij om te volgen? Waarom heb jij die beslissing genomen? Voel je je er echt goed bij of laat je je meevoeren door de meningen van anderen?

Uit ervaring weet ik dat het voor even oké is, maar op een gegeven moment loopt het dood.
Het is jouw  pad niet,  je probeert in de voetstappen van een ander te staan en dat past niet.

Jij behoort een eigen route te volgen. Sommige paden kunnen prima naast elkaar lopen, elkaar even raken en dan weer naast elkaar lopen.

Soms heb je dat er mensen in je leven een andere kant op gaan dan jij. Als je verder gaat en het accepteert komt er een moment dat je begrijpt waarom dat nodig was.

Het is een kwestie van tijd, wees nieuwsgierig en blijf door lopen. Wie weet wat voor moois er op jou te wachten staat?! Als je stil blijft staan zal je er nooit achter komen, maar ook dat is een eigen beslissing natuurlijk.

Durf jezelf te verassen door je eigen gevoel te volgen. Je kunt het jezelf nooit kwalijk nemen, omdat je bij je eigen gevoel gebleven bent.

Waarom ik met zo'n zweverig stukje tekst aan kom zetten? Tsja, daar zal vast wel een reden voor zijn.. ;)